Σφαιρικός πίνακας

Στον παραπάνω πίνακα απεικονίζεται η σφαιρική γεωμετρία.

Σφαίρα ονομάζεται ο γεωμετρικός τόπος των σημείων που απέχουν σταθερή απόσταση ρ από ένα σημείο Ο στον τρισδιάστατο χώρο.Το σημείο Ο ονομάζεται και κέντρο της σφαίρας και η απόσταση ρ ακτίνα.Ως διάμετρος της σφαίρας ορίζεται το διπλάσιο της ακτίνας της και είναι η μέγιστη δυνατή απόσταση δύο σημείων της.Η σφαίρα είναι μία δισδιάστατη κλειστή επιφάνεια έχει καμπυλότητα τέτοια που δεν επιτρέπει την ύπαρξη επίπεδου αναπτύγματος,όπως απέδειξε ο Αρχιμήδης.

Ορολογία

Μπάλα:Ονομάζεται το σύνολο των εσωτερικών σημείων μιας σφαίρας.Δηλαδή είναι ο τρισδιάστατος χώρος εντός μιας σφαίρας,αντίστοιχα όπως ο δίσκος είναι η δισδιάστατη 

ΔΑΜΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ

εικονα

/home/user06/Επιφάνεια εργασίας/591px-Theo_van_Doesburg_Counter-CompositionV_(1924).jpg μαρια,ραφας

εικονα

            ραφας

Τα μέρη του αρχαίου ελληνικού θεάτρου .

4η ομάδα

Κάνε κλικ εδώ: https://docs.google.com/present/edit?id=dfxxmpc3_2fcskc4hg 

Οι φανέλες της ομάδας μας

ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ

Τι σημαίνει η λέξη προοπτική?

Προοπτική είναι η τέχνη της απεικόνισης των πραγμάτων όπως φαίνονται σε ύψος, πλάτος και βάθος ανάλογα με την θέση που έχουν σχετικά με τον παρατηρητή και την απόσταση.

Αρχιτεκτονική

Είναι μια από τις τρεις πλαστικές τέχνες. Έργο της είναι η οικοδομική και το στόλισμα των κτηρίων. Ξεκίνησε από την Αρχαία Αίγυπτο με τους μεγάλους, μακρόστενους ναούς και τις ψηλές πυραμίδες, όπου σημείωσε καταπληκτική πρόοδο, καθώς από την Ασσυρία με τους βαθμιδωτούς ναούς από πλίνθο και την χρήση των θόλων.

Η ελληνική αρχιτεκτονική, που είναι από τις παλαιότερες, χωρίζεται σε τρεις περιόδους. Πρώτη είναι η Μινωική περίοδος από το 2000 μέχρι το 1500 π.Χ. Σ' αυτή χτίστηκαν τεράστια και ωραία ανάκτορα. Δεύτερη είναι η Μυκηναϊκή από το 1500 μέχρι το 1100 π.Χ που αποτελεί εξέλιξη της πρώτης. Σ' αυτήν παρουσιάστηκαν τα Κυκλώπεια Τείχη. Και τρίτη η ελληνική απο το 700 π.Χ, που τον 5ο αιώνα αποτελεί την κλασική απχιτεκτονική. Στην εποχή μας ο ρυθμός και η συμμετρία έφταναν στο αποκορύφωμα.

Ερείπια τειχών με σχήμα κύκλου ή έλλειψης, ανήκουν προμινωίκη, προιστορική εποχή. Στην ελληνική αρχιτεκτονική ξεχωρίζουν τρεις ρυθμοί, ο δωρικός, ο ιωνικός και ο κορινθιακός και διακρίνονται απο την διαμόρφωση των κιόνων των ναών. Στόλιζαν τουσ ναούς τους οι Ελληνες με πορώδες πέτρες και αργότερα με μάρμαρα και ζωηρά χρώματα. Την ελληνική τέχνη την μιμίθηκαν οι Ρωμαίοι, αλλά πρόσθεσαν και καινούρια στοιχεία, όπως το ημικυκλικό τόξο και τη θολώτη οροφή.
Απότον 3ο αιώνα η παλαιοχριστιανική αρχιτεκτονική είχε σαν πρότυπο τις βασιλικές για να χτίζει εκκλησίες. Η Βυζαντινή κράτησε τη βασιλική πρόσθεσε όμως τον τρούλο.
Από τον 7ο αιώνα στην Ανατολή, στην Αφρική και την Ισπανία, οι Αραβες δημιούργησαν απο στοιχεία βυζαντίνα και ανατολίτικα διαφορετική αρχιτεκτονική και έδωσαν χάρη με τα αραβουργήματα.
Από τον 10ο εως τον 12ο αιώνα στη Γαλλία, κυριάρχησε η ρωμανική αρχιτεκτονική που είναι εξέλιξη της της αρχιτεκτονικής των Ρωμαίων με επίραση της βυζαντινής. Από αυτή βγήκε η μεγαλοπρεπή γοτθική, που το κυριότερο χαρακτηριστικό είναι τα τεθλασμένα τόξα, το μεγάλο ύψος, η πλούσια διακόσμηση με γλυπτά τα πολλά διάκενα και η μεγάλη χρήση των αντηρίδων.
Η Αρχιτεκτονική της Αναγέννησης ξεκίνησε απότην αντιγραφή των αρχαίων ρωμαικών μνημείων, πρόσ8εσε τα πολλά πατώματα, τις μεγάλες αίθουσες και το πλούσιο στόλισμα και διαδόθηκε σχεδόν σε ολη την Ευρώπη. Οι ρυθμοί μπαρόκ, ροκοκό και ο αυτοκρατορικός εξελίχθηκαν από αυτή.
Από τον 18ο αιώνα η νεότερη αρχιτεκτονική άσκησε κυρίως το λεγόμενο νεοκλασικό ρυθμό ώσπου το σκυροκονίαμα και το σίδερο άλλαξε τις βάσεις αυτής της τέχνης και οδηγήθηκε στην κατασκευή των τεράστιων ουρανοξιστών, την προτίμηση στις απλές γραμμές, τις αστόλιστες επιφάνειες κλπ. Με τους ουρανοξίστες και τις πολυκατοικίες και η σημερινή αρχιτεκτονική αποβλέπει να στεγάσει όσο το δυνατό πιο πολλούς σε μικρό χώρο, με την εξασφάλισηόλων των συνθηκών υγειηνής.
Η ινδική, η σινική και η γιαπωνέζικηαρχιτεκτονική αποτελούν ξέχωρη και πολυ πρωτότυπη μορφή της ασιατικής τέχνης.
Πανωραία  Α '3
3η ομαδα

ΜΟΥΣΙΚΗ ΣΗΜΕΙΟΓΡΑΦΙΑ

                                             ΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΣΗΜΕΙΟΓΡΑΦΙΑ
  Το πρώτο βήμα μουσικής σημειογραφίας του μεσαίωνα ήταν τα νεύματα.Τα νεύματα είναι σημάδια μουσικής γραφής,που δείχνουν την πορεία της φωνής,τα οποία είναι ήδη σε κοινή χρήση από τον 9ο αιώνα.Σε ένα μεταγενέστερο  στάδιο εξέλιξης της νευματικής σημειογραφίας τα νεύματα δε γράφονταν ελεύθερα πάνω στην επιφάνεια γραφής, αλλά σε συσχετισμό με μία ή δύο γραμμές,που παρίσταναν συγκεκριμένους φθόγγους,των οποίων το όνομα επισημαινόταν με αντίστοιχο γράμμα,που έμπαινε στην αρχή της γραμμής.Το σύστημα αυτό αποδίδεται στον Guido d'Arezzo.Με την τοποθέτηση των νευμάτων πάνω ή ανάμεσα σε γραμμές έγινε δυνατή η ακριβής απόδοση των διαστημάτων.Αυτός ο τελευταίος τύπος σημειογραφίας ονομάζεται διαστηματική σημειογραφία και όταν αρχίζει να επικρατεί καθιερώνεται παράλληλα και η γαλλική παραλλαγή των νευμάτων,η οποία χαρακτηριζόταν από τετράγωνα φθογγόσημα.

                                   ΜΕΤΡΙΚΗ ΣΗΜΕΙΟΓΡΑΦΙΑ  (13ος αιώνας-1600)

  Ο πρώτος θεωρητικός και εφευρέτης της θεωρείται ο Franco von Koln, ο οποίος έγραψε μια θεωρητική πραγματεία για την παραπάνω σημειογραφία γνωστή με το όνομα "Ars cantus mensurabilis" το 1280.
  Μαύρη μετρική: μαύρες νότες
  Άσπρη μετρική: οι ίδιες νότες γράφονται ως περιγράμματα (15ος-16ος αιώνας)
  Κύρια μονάδα η brevis/ χρόνος μέτρησης/χτύπος/tempus 
  Διάρκεια: ο ελάχιστος χρόνος που απαιτείται για να τραγουδηθεί μια νότα που φέρνει μια συλλαβή.

ΜΕΤΡΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ

  Πρόκειται για επέκταση της μετρικής σημειογραφίας του Franco von Koln που επικράτησε την εποχή της Ars Antiqua (μέσα 13ου-αρχές 14ου).   

Πηγή : Ιστορία της μουσικής Τόμος Α (από την αρχαιότητα ως την εποχή Μπαρόκ)                           Μαρία  Α.Καραγιάννη ,Κοζάνη 1997

Κάπως έτσι και για τα σώματα ισχύει η αναλογία, παίρνοντας όπως πριν, σαν α την μεγάλη απόσταση και σαν b την μικρή. Έτσι υπολογίζεται αν ταιριάζουν τα μεγάλα καπέλα ή τα τακούνια σε κάποιον/α. Αλλά και η γενική καλαισθησία του σώματος ενός ανθρώπου. Και τέλος με τον ίδιο τρόπο υπολογίζεται το ύψος στο οποίο τοποθετούνται τα πόμολα στις πόρτες – τουλάχιστον έτσι βρίσκεται η ιδανική θέση για αυτά, άσχετα αν αυτή επιλέγεται ή όχι πλέον για λόγους μοντέρνου στυλ και διακόσμησης.
Η λίστα μπορεί να μεγαλώσει αρκετά, μιας και αν κάποιος το αναζητήσει μπορεί να βρει πολλά ακόμα παραδείγματα που ισχύει η αναλογία της χρυσής τομής, τόσο στην φύση όσο και στον άνθρωπο και τα δημιουργήματά του. Αν και εσείς γνωρίζετε κάποιο ενδιαφέρον τέτοιο παράδειγμα ή εφαρμογή ενημερώστε         pantelhs kai anesths

ΣΥΝΔΕΣΗ ΤΕΧΝΗΣ ΚΑΙ ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΩΝ

Θα  φαινόταν  εκ    πρώτης  όψεως,  ότι  δεν  υπάρχει  μια  φανερή  σύνδεση
μεταξύ  τέχνης  και  μαθηματικών  κι  αυτό  γιατί  φαινομενικά  και  τα  δύο
βασίζονται σε διαφορετικά μοντέλα σκέψης.
    Η  γεωμετρική  γνώση  όμως  συνέλαβε  αποφασιστικά  ως  θεωρητικό
όργανο  στις  εικαστικές  τέχνης.  Η  τέχνη  πάλι  αφομοιώνει  στοιχεία  τα
οποία  πήρε  τόσο  από  τον  υλικό  όσο  και  από  τον  αφηρημένο  κόσμο  της
επιστήμης.
    Η άμεση αυτή σχέση των μαθηματικών με τις τέχνες καταγράφεται ήδη
από τα πολύ παλιά χρόνια. Ακόμα και από την παλαιολιθική εποχή όπου
ο  άνθρωπος  χρησιμοποιούσε  μια  ενστικτώδη  γεωμετρική  γνώση  για  την
κατασκευή  των  εργαλείων.  Οι  απεικονίσεις  της  εποχής  εκείνης  των
καθημερινών  αντικειμένων  απεικονίζονται  σε  φυσικό  μέγεθος.  Το
γεωμετρικό  τους  ένστικτο  οδηγεί  τον  πρωτόγονο  καλλιτέχνη  στην
απεικόνιση του τρισδιάστατου χώρου.
    Η  τέχνη  των  Αιγυπτίων  για  παράδειγμα  είναι  εμποτισμένη    με
απρόσωπη  ανθρώπινη  μορφή  και  στην  απεικόνιση  της  φύσης
χρησιμοποιώντας τον όγκο και την κίνηση.
    Οι Έλληνες είχαν συνειδητοποιήσει ότι χωρίς το θεωρητικό όργανο την
γεωμετρία, δε θα μπορούσαν να προχωρήσουν  βαθιά στην τέχνη.
    Πολλοί  μελετητές  της  ιστορίας  της  τέχνης  έχουν  σημειώσει  ότι  οι  δύο
μεγάλες επαναστάσεις στην τέχνη, της Αναγέννησης και της Μοντέρνας
τέχνης,  έχουν  γίνει  από  καλλιτέχνες  που  σκέφτονταν  νέες    γεωμετρίες:
την προοπτική γεωμετρία για την Αναγέννηση και την μη Ευκλείδεια και
πολυδιάστατη γεωμετρία για την Μοντέρνα τέχνη.
    Οι  καλλιτέχνες  του  1300,  1400  και  1500  είχαν  στρέψει  το  βλέμμα  τους
προς τον Ευκλείδη μετά που το σύγγραμμα του ήρθε μεταφρασμένο στα
αραβικά  από  την  Ισπανία,  στην  Τοσκάνη.  Μερικοί  καλλιτέχνες  της
αναγέννησης  όπως  ο  Fillippo  Brunelleschi,  o  Leon  Baptista  Alberti  για
παράδειγμα  έγραψαν  για  προοπτική  γεωμετρία  η  οποία  φυσικά
προέρχεται  από  την  κλασσική  γεωμετρία.  Ο  Gerard  Desarge  (1501—1661)
μηχανικός  και  αρχιτέκτων  που  συνέβαλε  στην  εξέλιξη  της  προβολικής
γεωμετρίας.  Ο  υπέρτατος  άνθρωπος  της  Αναγέννησης  όμως  θεωρείται  ο
Leonardo  Da  Vinci  (1452‐1519).Μαθηματικός,  φιλόσοφος,  αρχιτέκτονας,
μηχανολόγος,  ζωγράφος,  γλύπτης,  επιστήμονας,  μουσικός  ,εφευρέτης.  Ο
Leonardo  Da  Vinci  ήταν  της  ίδιας  εποχής  με  τον  Κοπέρνικο  και
προκάτοχος του Γαλιλαίου. Στη συνέχεια έρχονται ο  Kepler o Descartes o
Fermat,  o  Pascal.  Tο  πρόβλημα  στη  γεωμετρία  που  απασχόλησε  τον
Leonardo ήταν ο τετραγωνισμός του κύκλου.
    Η επιρροή της μη  Ευκλείδειας και  πολυδιάστατης  γεωμετρίας οδήγησε
στη γέννηση της μοντέρνας τέχνης. Αυτές οι γεωμετρίες και όχι η θεωρία
της  σχετικότητας  ήταν  η  κύρια  επιστημονική  επιρροή  στη  μοντέρνα
4
τέχνη.  Το  έργο  του  Dali  «Η  σταύρωση»  (Corpus  Hypercubicus)
χρησιμοποιεί ένα ξεδιπλωμένο υπερκύβο
       ΡΑΦΑΣ ,ΚΛΕΟ ,ΜΑΡΑΚΙ,ΝΤΙΝΑ                                                                                                                                                                                                                                                                                            

ΑΡΧΑΙΑ ΑΙΓΥΠΤΟς

Η μεγάλη πυραμίδα:
    Θα αρχίσουμε την έρευνα μας για την σύνδεση Γεωμετρίας, τέχνης και
αρχιτεκτονικής,  με  ένα  προφανές  παράδειγμα,τις  πυραμίδες.  Έργα
αρχιτεκτονικής τα οποία όμως είναι βασικά γεωμετρικά σχήματα.
    Οι  πυραμίδες  χτίστηκαν  κατά  τη  διάρκεια  της  ζωής  ενός  μόνο  βασιλιά
για  να  τον  βοηθήσουν  να  παραμείνει  αθάνατος.  Χτίστηκαν  κατά  την  4η
δυναστεία, περίπου το 2.800 π.Χ.

    Ισχυρισμός: Η μεγάλη πυραμίδα περιέχει την χρυσή αναλογία.

Ορισμός  της  χρυσής  αναλογίας:  Έστω  ένα  ευθύγραμμο  τμήμα  το  οποίο
χωρίζεται σε δύο τμήματα. Χρυσή αναλογία έχω όταν ολόκληρη η γραμμή
προς  το  μεγαλύτερο  τμήμα  είναι  το  ίδιο  με  τον  λόγο  του  μεγαλύτερου
τμήματος προς το μικρότερο.

    Απόδειξη:  Έστω  το  μικρότερο  κομμάτι  =1,  το  μεγαλύτερο  κομμάτι=  Φ.
Επομένως  το  Φ  είναι  η  χρυσή  τομή.  (Συμβολίζεται  με το  γράμμα  Φ  προς
τιμή του αρχιτέκτονα Φειδία).

Φ/1 = (1+Φ)/Φ    άρα   Φ2=  1+ Φ

Φ2‐ Φ ‐1 = 0  λύνοντας την δευτεροβάθμια αυτή εξίσωση έχουμε ότι

Φ = 1⁄2 +√5/2≈1,618


 rafas

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ ΕΡΓΑΣΙΑΣ

     Η τέχνη είναι το σύνολο της ανθρώπινης δημιουργίας.Φτάνει στο απόγειό της κατά την περίοδο της Αναγέννησης.Στη συνέχεια οι νέες τεχνικές και οι επιστήμες βοηθούν, ώστε να παραχθούν καλύτερα και καινοτόμα έργα.Σημαντικές καλλιτεχνικές δημιουργίες παρατηρούνται σε ζωγραφική, αρχιτεκτονική και γλυπτική.Τέλος, ένα καλλιτεχνικό ρεύμα στην Ευρώπη του 20ου αιώνα είναι αυτό του κυβισμού, το οποίο επηρέασε αρχιτέκτονες και ζωγράφους.



2η ομάδα
Κατερίνα

ΠΑΛΑΙΟΛΙΘΙΚΗ ΕΠΟΧΗ ΚΑΙ ΤΕΧΝΗ

Στα τέλη της Παλαιολιθικής περιόδου εμφανίζονται τα πρώτα δείγματα τέχνης. Πρόκειται για αντικείμενα και κατασκευές που δημιουργούνται από τον άνθρωπο και έχουν τόσο πρακτική όσο και διακοσμητική χρήση. Αυτά είναι οστέινα, πήλινα ή πέτρινα αγαλματίδια, κοσμήματα, ζωγραφικές παραστάσεις κ.ά.

Σε πολλές παλαιολιθικές τοποθεσίες της Ευρώπης βρέθηκαν σπηλαιογραφίες, δηλαδή εικόνες ζώων και σπάνια ανθρώπων ζωγραφισμένες με χρώματα ή χαραγμένες στα σπήλαια. Αυτές οι απεικονίσεις είναι συμβολικές και εκφράζουν τις αντιλήψεις για το μυστήριο της ζωής και του θανάτου, καθώς και την αγωνία της επιβίωσης. Πιστεύεται ότι τότε δημιουργείται και η θρησκεία, η πίστη σε δυνάμεις που επηρεάζουν τη ζωή των ανθρώπων, και την ίδια εποχή ξεκινά η ταφή των νεκρών.

 

             

                                                      maria

3η ομάδα

                                                      Πρόλογος

 O λόγος για τον οποίο ασχοληθήκαμε με αυτό το θέμα είναι γιατί θέλαμε να εξερευνήσουμε τον κόσμο της τέχνης, να μάθουμε την ιστορία αλλά και τις εφαρμογές της, να γοητευτούμε από την μαγεία της και την ρωμαντική, πολύχρωμη χροιά που πρόσθεσε στον κόσμο μας. Ακόμη το εγχείρημα μας αυτό αποτελεί μια προσωπική πρόκληση και ταυτοχρόνως πρόσκληση για τους συνομηλίκους μας να ασχοληθούν με την τέχνη, να ευαισθητοποιηθούν για να διαφυλάξουν μια παγκοσμίου φήμης  πολιτισμική κληρονομιά. Μας προκαλεί λύπη το γεγονός ότι όλο και λιγότεροι νέοι ασχολούνται με την τέχνη καθώς και το ότι το τεχνοκρατικό εκπαιδευτικό σύστημα αδιαφορεί για τέτοιου είδους δεξιότητες που δίνουν νόημα και διανέμουν μηνύματα στην σκέψη των μαθητών.

Η θεματική μας ενότητα αφορά την προοπτική και την αξία της για την τέχνη και την αρχιτεκτονική καθώς και την ιστορική της προέλευση. 

Οι καλλιτέχνες κάθε εποχής πριν ξεκινήσουν το έργο τους  αναρωτήθηκαν πως θα μπορούσαν να απεικονίσουν το πραγματικό χώρο διαμέσου της ζωγραφικής. Βασικές προϋποθέσεις γι αυτήν τους την επιδίωξη είναι να κατανοήσουν αρχικά τον εξωτερικό χώρο και έπειτα να προσπαθήσουν να τον αποθανατίσουν .Έτσι έπειτα από αλλεπάλληλες προσπάθειες στο πέρασμα της ιστορίας ,πειραματισμούς είτε επιτυχείς είτε  ανεπιτυχείς οδηγήθηκαν σε μια μέθοδο που αποτελεί ορόσημο για τον χώρο της τέχνης, την προοπτική δηλαδή ο τρόπος με τον οποίο δημιουργείται η ψευδαίσθηση του βάθους μια εικόνα 2 διαστάσεων με σκοπό να φαίνεται πιο ρεαλιστική .Αυτό επιτυγχάνεται με την κατάλληλη χρήση του χρώματος και καμπύλων γραμμών σε έναν πίνακα .

Η προοπτική σαν καλλιτεχνική έννοια έχει επαναδιατυπωθεί πολλές φορές όμως της είχε δοθεί επίσημος ορισμός το 17^ο  μ.Χ αιώνα και πάνω σ’ αυτόν βασίζονται όλες οι μεταγενέστερες καλλιτεχνικές δημιουργίες .Παρόλα αυτά για να λάβει την τελική της μορφή πέρασε από πολλά στάδια .

Αρχικά είχε χρησιμοποιηθεί τον 6^ο αιώνα π.Χ από λαούς της Εγγύς Ανατολής και με τις εκστρατείες του Μ. Αλεξάνδρου πέρασε σε ελληνικά χέρια όπου γνώρισε και μεγάλη τροποποίηση και σαφώς βελτίωση.

Μάλιστα ακόμη και μεταγενέστερα έγγραφα επαινούν και εξαίρουν την ελληνική ζωγραφική εκείνης της εποχής που η προοπτική βρίσκονταν είδη πολύ κοντά στην τελική μορφή της. Έπειτα παρέμεινε στη ελληνικό πολιτισμό μέχρι και την εποχή του βυζαντίου όταν με τις μετακινήσεις των καλλιτεχνών λόγω τουρκοκρατίας και λατινοκρατίας πέρασε στην Ευρώπη όπου και τελειοποιήθηκε.

Ορισμός στην προοπτική δεν δόθηκε μόνο για να επισημοποιηθεί σαν μέθοδος αλλά και για να μείνει ανόθευτη .Διότι κατά την περίοδο της αναγέννησης πολλοί καλλιτέχνες την εφάρμοζαν ο καθένας με την δική του πινελιά αλλά βασιζόμενοι πάνω στο ίδιο μοτίβο και έτσι απειλούνταν η αυθεντικότητα της . Όμως από αυτές τις τροποποιήσεις η τέχνη επωφελήθηκε καθώς δημιουργήθηκαν νέα είδη όπως η γραμμική προοπτική ,τη χρωματική προοπτική. Αξιοσημείωτη θεωρείται και η αιθέρια προοπτική που επινοήθηκε από το Λεονάρντο ντα Βίντσι, ο οποίος αναπαριστά την απόσταση στον πίνακα με διαμόρφωση του χρωματικού τόνου. Όσο πιο μακριά τα αντικείμενα τόσο πιο ανοιχτά τα χρώματα όπως ακριβώς συμβαίνει όταν αντικρίζουμε τον ορίζοντα.

                                                            σχέδιο βασισμένο στην προοπτική

                                                            γραμμική προοπτική
Η γραμμική προοπτική επιτυγχάνεται με την σύγκλιση όλων των υπαρκτών και νοητών γραμμών που ακολουθούν την οπτική μας ακτίνα σε ένα σημείο (σημείο φυγής) που βρίσκεται στην νοητή γραμμή του ορίζοντα. Στην πράξη αυτό φαίνεται καθαρά όταν παρατηρούμε ένα δρόμο, τον βλέπουμε να στενεύει καθώς απομακρύνεται από τα μάτια μας, ενώ τα δέντρα, τα κτήρια και τα άλλα αντικείμενα να μικραίνουν καθώς απομακρύνονται από μας

                                                        χρωματική προοπτική
Με τη χρωματική προοπτική δίνουμε την εντύπωση πως στον πίνακα υπάρχει ατμόσφαιρα που ξεθωριάζει τα αντικείμενα όσο αυτά απομακρύνονται από το μάτι μας. Δηλαδή, αν θέλουμε να κάνουμε ένα αντικείμενο να φαίνεται πιο μακριά από ένα άλλο, χαμηλώνουμε τον τόνο του, δηλαδή το ζωγραφίζουμε με αμυδρό και αδύνατο χρώμα (ξεθωριασμένο), ενώ αυτό που βρίσκεται πιο κοντά σε μας το φτιάχνουμε με πιο έντονο χρώμα

Δεν θα έπρεπε όμως να ξεχνάμε την προοπτική ως γεωμετρικό όρο!!!

Είναι η μέθοδος αναπαράστασης τρισδιάστατων σχημάτων του χώρου  προβάλλοντας τα ως προεκτάσεις από ένα σημείο του χώρου. Αυτή η μέθοδος αξιοποιείται στο δεύτερο σημαντικότερο κλάδο της γεωμετρίας ,την στερεομετρία αντικείμενο της οποίας είναι η αναπαράσταση και ανάλυση τρισδιάστατων σχημάτων σε ένα επίπεδο.

                                                         Κύβος

Χαρακτηριστικό παράδειγμα της προοπτικής στην στερεομετρία αποτελεί ο κύβος ένα ορθογώνιο παραλληλεπίπεδο του οποίου οι 12 ακμές είναι ίσες .Ο κύβος είναι κανονικό εξάεδρο .Οι έδρες του αποτελούν τετράγωνα ίσα μεταξύ τους και οι 8 στερεές του γωνίες είναι τρισορθογώνιες .Η κατασκευή του απαιτεί κατάλληλη παράταξη δισδιάστατων σχημάτων και η αναπαράσταση του την χρήση γραμμικής προοπτικής .Το σχήμα αυτό συνδυάζει το τρισδιάστατο με το δισδιάστατο καθώς για την κατασκευή του απαιτούνται σχήματα 2 διαστάσεων ενώ από μόνος του είναι τρισδιάστατος.

 

                                                                 Κύλινδρος

Στρογγυλό και επίμηκες γεωμετρικό σώμα που καταλήγει σε δυο παράλληλες βάσεις .Η επιφάνειά του ονομάζεται κυλινδρική επιφάνεια και είναι το σύνολο των παράλληλων ευθειών  που απέχουν απόσταση r από τον άξονα που τέμνει κάθετα τις 2 κυκλικές βάσεις. Στην τέχνη ο κύλινδρος δεν προτιμάται λόγω της μονότονης αναπαράστασής του όμως πολλά αρχιτεκτονικά αριστουργήματα βασίζονται στο μοτίβο κατασκευής του, όπως οι αρχαίοι και οι σύγχρονοι κίονες. Στην αρχαιότητα οι κίονες ήταν πιο σύνθετοι. Έχουν σχήμα κυλίνδρου και η κυλινδρική επιφάνειά τους είναι παραβολική με μικρές υπερβολές. Στην ουσία ο κίονας δεν ήταν ένας κύλινδρος αλλά πολλοί διαδοχικοί με κοινό άξονα κάθετο στο έδαφος ,αλλά  όσο πιο απομακρυσμένος ήταν ο κύλινδρος από το έδαφος τόσο μίκραινε η και επιφάνεια .Οι σύγχρονοι κίονες έχουν πιο απλή κατασκευή ,γιατί χρησιμοποιούνται μόνο για την στήριξη οικοδομημάτων και ίσως σπάνια για διακόσμηση.

 αρχαίοι κίονες 


                                                                                                 σύγχρονοι κίονες[γνωστοί ως πέδιλα]
                                              
Ένας άλλος σημαντικός κλάδος της γεωμετρίας είναι η ευκλείδεια γεωμετρία. Είναι μια άλλη παράξενη πτυχή που όμως συνδέεται άμεσα με την πραγματικότητα και τα γεγονότα που την συνιστούν. Το αντικείμενό της είναι η μελέτη του χώρου και τα αντικείμενα που μπορούν να νοηθούν σ’ αυτόν . Ο Ευκλείδης ισχυρίζονταν ότι κάθε δημιούργημα του ανθρώπου μπορεί να ερμηνευθεί από τη γεωμετρία, διότι το εξωτερικό περιβάλλον αποτελείται από γεωμετρικά σχήματα και είναι ένα σύνολο σημείων, γραμμών και επιφανειών που διαχωρίζουν κάθε αντικείμενο από το εξωτερικό περιβάλλον.

Η θεωρία του αυτή καταρρίφθηκε όταν έκαναν την εμφάνισή τους τα σχήματα  φράκταλ ,δηλαδή η θεωρία και απεικόνιση του χάους, είναι σχήματα που επεκτείνονται ακατάπαυστα προς όλες της κατευθύνσεις του επιπέδου και επαναλαμβάνονται αυτούσια σε άπειρο βαθμό μεγέθυνσης.Ο σχεδιασμός τους βασίζεται στο αρχή της επανάληψης και της μεγέθυνσης και στη εφαρμογή της προοπτικής. Τα φράκταλ σε πολλές περιπτώσεις μπορεί να προκύψουν από τύπο που δηλώνει αριθμητική, μαθηματική ή λογική επαναληπτική διαδικασία ή συνδυασμό αυτών. Η πιο χαρακτηριστική ιδιότητα των φράκταλ είναι ότι είναι γενικά περίπλοκα ως προς τη μορφή τους, δηλαδή εμφανίζουν ανωμαλίες στη μορφή σε σχέση με τα συμβατικά γεωμετρικά σχήματα. Κατά συνέπεια δεν είναι αντικείμενα τα οποία μπορούν να οριστούν με τη βοήθεια της ευκλείδειας γεωμετρίας. Αυτό υποδεικνύεται από το ότι τα φράκταλ, όπως έχει αναφερθεί παραπάνω, έχουν λεπτομέρειες, οι οποίες όμως γίνονται ορατές μόνο μετά από μεγέθυνσή τους σε κάποια κλίμακα. Για να γίνει αντιληπτός αυτός ο διαχωρισμός των φράκταλ σε σχέση με την ευκλείδεια γεωμετρία, αναφέρουμε ότι, αν μεγεθύνουμε κάποιο αντικείμενο το οποίο μπορεί να οριστεί με την ευκλείδεια γεωμετρία, παραδείγματος χάριν την περιφέρεια μιας έλλειψης, αυτή μετά από αλλεπάλληλες μεγεθύνσεις θα εμφανίζεται απλά ως ευθύγραμμο τμήμα. Η συμβατική ιδέα της καμπυλότητας η οποία αντιπροσωπεύει το αντίστροφο της ακτίνας ενός προσεγγίζοντος κύκλου, δεν μπορεί ωφέλιμα να ισχύσει στα φράκταλ επειδή αυτή εξαφανίζεται κατά τη μεγέθυνση. Αντίθετα, σε ένα φράκταλ, θα εμφανίζονται κατόπιν μεγεθύνσεων λεπτομέρειες που δεν ήταν ορατές σε μικρότερη κλίμακα μεγέθυνσης. Η  θεωρία των φράκταλ πρωτοεμφανίστηκε από τον Μπενουά Μαντελμπροτ (Benoît Mandelbrot) το 1975. Με έμπνευση τα φράκταλ διατυπώθηκαν διάφορες ουμανιστικού χαρακτήρα θεωρίες καθώς και η παρομοίωση των φράκταλ με το ανθρώπινο γένος(ξεκίνησαν από ένα σημείο και προοδεύουν συνεχώς) με τη διαφορά όμως ότι ο άνθρωπος δεν επαναλαμβάνεται αλλά πρωτοπορεί.

Άλλη μια κύρια εφαρμογή της προοπτικής είναι αυτή στην αρχιτεκτονική. Οι αρχιτέκτονες κάθε εποχής  πριν ξεκινήσουν την οικοδόμηση του έργου τους υπολόγιζαν τις διαστάσεις του και φυσικά σχεδίαζαν τη μακέτα του. Για το σχεδιασμό χρησιμοποιούσαν την  μέθοδο της προοπτικής,  γιατί ήταν και είναι ο κατάλληλος τρόπος σχεδιασμού κτηρίων που βασίζονται σε κάποιο γεωμετρικό πρότυπο όπως ο Παρθενώνας που βασίστηκε στο σχήμα του ορθογώνιου παραλληλεπιπέδου με άνισες διαστάσεις ύψους, πλάτους και μήκους και οι πυραμίδες που αποτελούνται από 4 ισόπλευρα τρίγωνα και ένα ορθογώνιο τετράγωνο για βάση.

Όλοι πλέον αναγνώριζαν την προοπτική ως αξιόλογη καλλιτεχνική μέθοδο.

 Ωστόσο η μέθοδος αυτή ήρθε σε δεύτερη μοίρα για την τέχνη, όταν πρωτοεμφανίστηκε ο κυβισμός.Ο κυβισμός είναι καλλιτεχνικό ρεύμα της ζωγραφικής και της γλυπτικής, στην Ευρώπη του 20ο αιώνα.

Στα έργα τέχνης κυβιστών τα αντικείμενα χωρίζονται, αναλύονται, και συνθέτονται ξανά σε μια αφηρημένη μορφή - αντί οι καλλιτέχνες να αποδίδουν τα αντικείμενα από μια συγκεκριμένη γωνία, τα διαιρούν σε πολλαπλές απόψεις, βλέποντας έτσι ταυτόχρονα πολλές διαφορετικές διαστάσεις ή όψεις των αντικειμένων. Συχνά οι επιφάνειες των όψεων, ή τα πλάνα, τέμνονται σε γωνίες που δεν έχουν κάποιο αναγνωρίσιμο βάθος.

Αξιοθαύμαστα θεωρούνται τα έργα του Γκαουντί, αρχιτέκτονα και ζωγράφου που δραστηριοποιήθηκε στην Βαρκελώνη τον 20^ο αιώνα π.Χ., ο οποίος τα υλοποίησε χρησιμοποιώντας τη μέθοδο του κυβισμού. Μάλιστα ιδιότυπος θεωρείται και ο τρόπος με τον οποίο αντιλαμβάνονταν αυτός ο καλλιτέχνης τον κύβο, τις διαστάσεις και τις ιδιότητες του. Γι’ αυτό τον λόγο άλλωστε πρωτοπόρησε στον τομέα της αρχιτεκτονικής.

Μερικά από τα έργα και τις θεωρίες του 

                            Τα στοιχεία για το "παράξενο γεωμετρία του Γκαουντί"

Σχήμα 1. Ο πύργος στο Park Güell, ένα δοχείο καμινάδα Trencadis στην Güell Palace, και η  γλυπτική του Αβελιανό στη Sagrada Familia μουσείο.

Οροφή που σχεδίασε ο Γκαουντί βασιζόμενος σε σχήμα φράκταλ

Σχήμα 3. Ζεύγος τρίγωνο που σχηματίζουν τον αγκώνα (αριστερά) και το αντίστοιχο hypars (δεξιά).

Σχήμα 4. Δωδεκάεδρο, αστερώδης δωδεκάεδρο, hyparhedron και η εικόνα εξομαλύνεται.

Σχήμα 5. Ένα οκτάεδρο με τέσσερις χαλαρές άκρες και έναν κύβο με δύο ζεύγη χαλαρών ακρών.

Σχήμα 6. Fractal ανάπτυξη του τετραέδρου

Σχήμα 7. Χαλαρή έκδοση του τετραέδρου φράκταλ

Σχήμα 8. Βασική δομή της μελέτης Αβελιανό (κορυφή), χαλαρή και κρεμάει για να δώσει την τελική του μορφή (κάτω).

Σχήμα 9. Προέκταση Σπείρας του Αβελιανό .

Σχήμα 10. Twisted πρωτόγονων: τετράεδρο, εικοσάεδρο και κύβος (90 ° και 180 ° ανατροπές).

Σχήμα 11. Δύο στριμμένες στήλες σε συνδυασμό  προσεγγίζουν το σχήμα του πύργου στο πάρκο Güell.

Σχήμα 12. Δύο στριμμένες  στήλες λυγισμένες  σχηματίζουν τη σύμπλεξη Torii.

Σχήμα 13.Τέσσερις σπείρες κρέμονται (αριστερά) και διογκώνονται (δεξιά).

Σχήμα 14.Η σφαίρα του Αλεξάνδρου στριμμένη από  πλακάκια.

Σχήμα 15. Προσεγγίζοντας ένα hypar με υποδιαιρεμένη επιφάνεια.

Σχήμα 16. Faux-πλακάκια υφή χρησιμοποιώντας POV-Ray.

                                                                     Συμπεράσματα
Επαγωγικά σκεπτόμενοι θα λέγαμε ότι εφαρμογές της προοπτικής στη γεωμετρία και τη τέχνη και κατ’ επέκταση σ’ ολόκληρη την ανθρώπινη πραγματικότητα   είναι πολυάριθμες και πρωτίστως χρήσιμες καθώς συνέβαλαν στην πρόοδο της τεχνολογίας, της επιστήμης και στην άνοδο του βιοτικού επιπέδου του ανθρώπου ως προς αισθητικά και πνευματικά επίπεδα και την βελτίωση των υποδομών με την αρχιτεκτονική. Σημαντική θεωρείτε επίσης η έμπνευση που πρόσφερε σε χιλιάδες καλλιτέχνες αλλά και το στίγμα της στην ιστορία της τέχνης.

Πηγές: http://translate.google.gr/translate?hl=el&langpair=en|el&u=http://www.cameronius.com/graphics/gaudi/

http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A6%CF%81%CE%AC%CE%BA%CF%84%CE%B1%CE%BB

http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CF%81%CE%BF%CE%BF%CF%80%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE_(%CF%83%CF%87%CE%AD%CE%B4%CE%B9%CE%BF)

http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%BD%CF%84%CF%8C%CE%BD%CE%B9_%CE%93%CE%BA%CE%B1%CE%BF%CF%85%CE%BD%CF%84%CE%AF

Εγκυκλοπέδια η Δομή

Δημήτρης   3η ομάδα

Δέσποινα

ΠΩΣ ΕΙΣΧΩΡΕΙ Η ΓΕΩΜΕΤΡΙΑ ΣΤΑ ΔΙΑΦΟΡΑ ΠΕΔΙΑ ΤΗΣ ΤΕΧΝΗΣ ΚΑΙ ΠΟΙΑ ΤΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΤΗΣ

     Είναι γεγονός ότι η γεωμετρία είναι ένα αναπόσπαστο τμήμα της τέχνης. Η «εισβολή» της γεωμετρίας  στα διάφορα πεδία της τέχνης είναι αύτη που την καθορίζει.Ήδη από την εποχή της Αρχαίας Ελλάδας παρατηρούμε πολλές μορφές τέχνης που είναι έντονο το γεωμετρικό στοιχείο.

     Πολλοί Αρχαίοι Έλληνες συνέλαβαν σε μεγάλο βαθμό στην εξέλιξη της γεωμετρίας .Κύρια ονόματα είναι ο Θαλής και ο Ευκλείδης.Ο δεύτερος μάλιστα είχε γράψει και ένα έργο το οποίο αναφέρεται στη γεωμετρία,τα «ΣΤΟΙΧΕΙΑ» που αποτελούνταν από δεκατρία βιβλία.Θαυμασμό προκαλεί και η φράση που διατυπώθηκε από τον Πλάτωνα ο οποίος είπε «ο θεός είναι ο υπέρτατος γεωμέτρης».Η φράση αυτή στηρίζεται στο γεγόνος ότι οι Έλληνες πίστευαν πως η γεωμετρία προσφέρει το μέσο για να ενωθεί ο υλικός κόσμος με τον κόσμο των αισθήσεων.

     Πολλές πηγες αναφέρονται ότι οι Αρχαίοι Έλληνες δανείστηκαν την γεωμετρία  από την Αρχαία Αίγυπτο και η συμβολή τους σε αυτήν ήταν καθοριστική.Αύτο φαίνεται ιδιαίτερα γιατί διακρίνουμε πολλά πήλινα αγγεία  με μεγάλη ποικιλία από γεωμετρικά μοτίβα(τρίγωνα,ρόμβοι και μαίανδροι) με τη βοήθεια κανόνα και διαβήτη.Χαρακτηριστικό είναι ότι ακόμα και οι μορφές που απεικονίζοταν αποδίδοταν με γεωμετρικό χαρακτήρα έτσι ώστε το ανθρώπινο σώμα να μοιάζει με τρίγωνο.Επιπλέον συναντάμε πολλά αγάλματα,μικρά ειδώλια πήλινα,ξήλινα και χάλκινα που απεικονίζουν μορφές ζώων που έχουν έντονο το γεωμετρικό στοιχείο.

    Τέλος αμέτρητα είναι τα έργα που έγιναν από τους Αρχαίους Έλληνες με τη βοήθεια της γεωμετρίας.Τα σημαντικότερα από αυτά είναι ο Παρθενώνας και το ελληνικό θέατρο της Επιδαύρου που μας αποκαλύπτεται η άμεση σχέση των Ελλήνων με την γεωμετρία και την τέχνη.

Picasso Guernica

Η Γκουέρνικα είναι κάτι περισσότερο από μια μαρτυρία για τον Ισπανικό Εμφύλιο Πόλεμο. Δημιουργήθηκε σαν άμεση αντίδραση στο νέο της καταστροφής της βασκικής πόλης Γκουέρνικα από τους Γερμανούς, στις 28 Απριλίου 1937, αλλά η συμβολική – αλληγορική μορφή του πίνακα, καθώς και η μνημειώδης σημασία του, τον καθιστούν επίκαιρο ακόμα και σήμερα. Επειδή, όπως είπε ο ίδιος ο Πικάσο ‘’η ζωγραφική είναι ένα πολεμικό εργαλείο για την επίθεση και την άμυνα ενάντια στον εχθρό’’.

Ιστορικά στοιχεία
Παραγγελία της Ισπανικής Δημοκρατικής Κυβέρνησης για ένα έργο κατάλληλο να αντιπροσωπεύσει την αγωνιζόμενη Ισπανία στη διεθνή έκθεση του Παρισιού το 1937.
Το 1939 φυγαδεύεται στην Αμερική και εκτίθεται στο Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης της Νέας Υόρκης.
Στις 10 Σεπτεμβρίου 1981 η Γκουέρνικα επιστρέφει στην Ισπανία όπου την υποδέχονται με τιμές αρχηγού κράτους.
Σήμερα εκτίθεται στο Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης ‘’Βασίλισσα Σοφία’’ της Μαδρίτης.

Στοιχεία σύνθεσης
Όλη η σύλληψη της σύνθεσης βασίζεται στην ιδέα του τρίπτυχου: ένα μεσαίο ορθογώνιο παραλληλόγραμμο πλαισιωμένο από δύο μικρότερα. Το μακρόστενο σχήμα ταιριάζει στην επική αφήγηση. Η κεντρική υπόθεση του θέματος σχηματίζει ένα τρίγωνο με κορυφή τη λάμπα πετρελαίου, που μοιάζει με αέτωμα αρχαίου ελληνικού ναού. Τα αριστερά και δεξιά στοιχεία είναι έξω από την υπόθεση αυτή.
Ο Πικάσο χρησιμοποίησε την τεχνοτροπία του κυβισμού, όπου με τα έντονα γεωμετρικά σχήματα, τον κατακερματισμό των μορφών και τη μεγάλη αντίθεση φωτεινού – σκοτεινού, μπόρεσε να εκφράσει καλύτερα την αγωνία και τη φρίκη των ανθρώπων μπροστά σ’ αυτό το γεγονός.
Τα χρώματα του έργου είναι ‘’μελανά ‘’. Οι τόνοι του μαύρου ,του άσπρου και του γκρίζου, δεν δείχνουν τίποτε άλλο, παρά το φόβο που επικρατεί παντού.

Η ανάλυση του έργου

Ο Πικάσο χρησιμοποίησε συμβολική γλώσσα για ν’ αποδώσει τα νοήματα. Καθόρισε πρόσωπα και φιγούρες. Ολόκληρος ο πίνακας δίνει την εντύπωση πως απεικονίζει εκείνο ακριβώς που συμβαίνει τη στιγμή της έκρηξης.
Α. Μητέρα: Ο πίνακας αρχίζει αριστερά με μια γυναίκα-μητέρα που κρατάει το νεκρό παιδί στην αγκαλιά της. Όλες οι φόρμες του παιδιού τραβηγμένες προς τα κάτω, σαν  να επιδρούν πάνω τους οι νόμοι της βαρύτητας. Η μητέρα με το παιδί έχει μισάνοιχτο το στόμα της. Μ’ αυτόν τον τρόπο ο Πικάσο παρουσιάζει τον πόνο να μοιάζει με κραυγή. Έντονο στοιχείο που τονίζεται με το τριγωνικό σχήμα της γλώσσας . Το στόμα της μητέρας θυμίζει το στόμα του αλόγου.
Β. Ταύρος: Επάνω και κοντά της απεικονίζεται ο ταύρος. Ο ταύρος δεν είναι μόνο ο φασισμός, αλλά η βιαιότητα και το σκοτάδι. Όλες οι φιγούρες στρέφονται προς το μέρος του, αλλά αυτός κοιτάζει έξω από τα δρώμενα σταθερός και ατάραχος.
Γ. Πουλί: Δίπλα πάνω στο τραπέζι, ένα πουλί. Ο συμβολισμός των ψυχών που χάνονται.
Δ. Πολεμιστής: Λίγο χαμηλότερα κάτω, κείται το σώμα του νεκρού πολεμιστή. Είναι διαμελισμένος. Προσεκτικότερο κοίταγμα μας αποκαλύπτει ότι πρόκειται για άγαλμα. Είναι η μοναδική ανδρική φιγούρα, γιατί όλο το δράμα παίζεται από γυναίκες. Ο Πικάσο επίτηδες σχεδίασε τον πολεμιστή με το ένα χέρι από τη μια και το άλλο από την άλλη πλευρά, έτσι ώστε η στάση αυτή να θυμίζει τη σταύρωση. Ο νεκρός πολεμιστής, είναι συμβολική μορφή της θυσίας του Ισπανικού λαού. Αν πρόκειται για άγαλμα, τότε μαζί με το λαό δοκιμάζεται η ιστορία και ο πολιτισμός του τόπου.
Ε. Άλογο: Στο κέντρο ακολουθεί η μορφή ενός αλόγου που πληγωμένο από λόγχη, χλιμιντρίζει από τον πόνο. Έχει τον κυρίαρχο ρόλο σ’ αυτόν τον πίνακα και συμβολίζει το λαό που απεγνωσμένα φωνάζει ζητώντας βοήθεια. Τα πίσω και κάτω άκρα καταρρέουν, το κεφάλι σηκώνεται. Στηρίζεται στο μπροστινό αριστερό πόδι που είναι αντίγραφο από το άλογο του Παρθενώνα. Η τέχνη θα φέρει τη σωτηρία; Αντίσταση, ηρωισμός, πόνος, αλλά αντιδρά, δεν υποκύπτει. Το σώμα του μοιάζει να είναι καλυμμένο με φύλλα εφημερίδας. Ο ρόλος του τύπου;
ΣΤ. Γυναίκα με λάμπα: Το πιο φορτισμένο στοιχείο της σύνθεσης είναι η μορφή της γυναίκας, που βγαίνει από το παράθυρο, κρατώντας μια λάμπα πετρελαίου. Συμβολίζει το ρόλο της συνείδησης που έρχεται να φωτίσει αυτά που γίνονται τριγύρω. Το ταπεινό φως του λαού που έρχεται να φωτίσει τα συμβάντα. Έρχεται σ’ αντιπαράθεση με την ηλεκτρική λάμπα μέσα στο μάτι που δεν φωτίζει υπονοώντας τις δυνάμεις της Ευρώπης που δεν βοήθησαν.
Ζ. Γυναίκες: Προς τα δεξιά του πίνακα απεικονίζεται μια γυναικεία μορφή που προσπαθεί να γλιτώσει από το βομβαρδισμό. Λοξή κίνηση. ‘’Εν γόνασι δρόμος’’. Παλαιός ζωγραφικός τρόπος που εκφράζει στατικά την κίνηση. Βρήκε εφαρμογή στα τριγωνικά αρχαία αετώματα, όπου αποδόθηκαν μ’ αυτόν τρόπο οι ακριανές μορφές. Τα ημίλευκα και λευκά τριγωνάκια εννοούν, ότι το κτίριο φλέγεται, ενώ μια άλλη μορφή εκτινάσσεται από την έκρηξη.
Η. Χώρος: Ο χώρος μέσα στον οποίο διαδραματίζονται τα γεγονότα δεν είναι καθορισμένος. Όλα βρίσκονται σ’ ένα χώρο απροσδιόριστο, που μοιάζει με εσωτερικό δωματίου . Τα πλακάκια και η οροφή δίνουν την αίσθηση προοπτικής, αλλά ταυτόχρονα τα γεγονότα τα φανταζόμαστε να διαδραματίζονται σε ανοιχτό χώρο.

Το φως από τη λάμπα της γυναίκας φωτίζει τη σύνθεση; Ή μήπως όχι; Το φως της δικαιοσύνης είναι το ίδιο το έργο. Η κλασική μορφή που φέρνει το φως , ιεραρχεί στη σύγχυση και δημιουργεί αρχέτυπα σχήματα, είναι η ίδια η τέχνη . Ο ρόλος του καλλιτέχνη, που έρχεται να φωτίσει τα γεγονότα και να πει στον κόσμο το δράμα του Ισπανικού λαού.

Πηγή: http://zouri1.wordpress.com/2006/11/12/picasso-guernica/


ΚΑΤΕΡΙΝΑ 2η ομάδα